Andrzej Dłużniewski (ur. 3 sierpnia 1939 r. w Poznaniu, zm. 16 grudnia 2012 w Warszawie) – polski malarz, rysownik, grafik, fotograf, performer. Tworzył również formy literackie, zarówno beletrystykę jak i poezję konkretną. W latach 1962–1968 studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. W 1968 roku obronił dyplom w pracowniach Mariana Wnuka i Oskara Hansena. Od 1970 roku wykładał na macierzystej uczelni. W latach 1980–1991 wraz z żoną, Emilią Małgorzatą Dłużniewską, organizował wystawy, odczyty i spotkania artystów z Polski oraz z zagranicy, w tym prezentacje grupy Fluxus w mieszkaniu prywatnym przy ul.Piwnej w Warszawie. W 1991 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1997 r. uległ wypadkowi samochodowemu, w wyniku którego stracił wzrok. Od 1998 r. wykonawcami jego obrazów są żona Emilia Małgorzata Dłużniewska (przy pomocy dawnego studenta Macieja Sawickiego) oraz syn Kajetan (od 2008 r.). W 2003 roku otrzymał Nagrodę im. Katarzyny Kobro a w 2006 roku Nagrodę im. Jana Cybisa. W 1991 roku wydał książkę pt. T. – literackie dzieło autorskie odsłaniające artystyczne związki między sztuką wizualną, poezją i refleksją nad prostymi, a ważnymi pojęciami. W 2000 roku opublikował zbiór powiastek filozoficznych pt. Odlot. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Sztuki w Łodzi, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, MOCAK Kraków, CSW Elektrownia w Radomiu, Muzeum w Bydgoszczy, Muzeum w Chełmie, Biblioteki Narodowej w Warszawie, Zachęty w Warszawie i w wielu kolekcjach za granicą. Po śmierci artysty jego niezrealizowane projekty obrazów nadal wykonują żona Emilia i syn Kajetan.